مدارک و امتحانات زبان آلمانی

ادامه صحبت های علی درباره زبان آلمان:

مدارک و امتحانات زبان آلمانی:

مدرک A1 و A2: امتحان این دو سطح همونطور که میدونید در موسسه گوته برگزار میشه همیشه. مدرک A1 که استفاده ای برای پذیرش و ویزا نداره ولی مدرک A2 گویا برای ویزای ازدواج لازمه! اطلاع زیادی ازش ندارم!

مدرک B1 : حداقل مدرکی هست که برای گرفتن پذیرش از یک دانشگاه آلمانی ( البته به صورت مشروط به گذروندن کلاس زبان در آلمان ) صادر میشه ولی البته بعضی از دانشگاه ها مدرک بالاتری میخوان, حتی برای پذیرش مشروط یعنی مدرک B2 . همینطور مدرک B1 حداقل مدرکی هست که برای پذیرش کالج یا همون Studienkolleg باید داشته باشید ( البته بعضی از دانشگاه های خوب آلمان مثل هامبورگ یا هایدلبرگ یا فرایبورگ مدرک B2 میخوان از شما برای کالج ... ) ممکنه دانشگاهای دیگه ای همینطور باشن ... بهترین کار ارتباط با دفتر بین الملل دانشگاه هست در این زمینه نه خود کالج! ( قسمت جزییات و ددلاین کالج ها مدرک زبان مورد نیاز موجود )

مدرک B2 : حداقل مدرکی که پزشکان برای تخصص احتیاج دارن و مدرکی که شانس دریافت پذیرش مشروط رو خیلی بالا میبره ... مسلما در کنار داشتن کامل سایر شرایط لازم برای پذیرش!

مدرک C1 : دیگه احتیاجی به توضیح نداره!

امتحان TestDaF : این امتحان در واقع مجوز تحصیل شما در دانشگاه های آلمان هست ... هر چهار مهارت خواندن, شنیداری, نوشتاری و مکالمه رو در بر میگیره ... هر چند ماه یه بار مثل سایر امتحاناتی که در بالا اشاره شد, در موسسه گوته برگزار میشه ... ثبت نام و اعلام نتایج, اینترنتی انجام میشه ... ساختارش تا حدی با امتحان DSH فرق داره ... تفاوت هاش در نمونه سوالات موجود تو اینترنت, مشخص هست. میتونین مقایسه کنید. در مورد این امتحان به اندازه ی کافی اطلاعات وجود داره در اینترنت! هزینه ی بالایی داره با توجه به قیمت فعلی ارز ... پس مطمئن باشید که از نظر زبانی به اندازه ی کافی آماده هستید برای این امتحان! برای اطلاعات بیشتر از این امتحان به سایت موسسه گوته و سایت خود تست داف مراجه کنید!

امتحان DSH : این امتحان دیگه در ایران برگزار نمیشه ولی تو آلمان همچنان به قوت خودش پا برجاست و هر دانشگاه برای خوش امتحان مجزایی داره تو این زمینه! از نظر ارزش تقریبا با امتحان TestDaF برابره با این تفاوت که TestDaF جدید تر هست . حداقل باید 2 از 3 بگیرین تا امتحان رو پاس کنید. اکثر دانشگاه ها کلاس های آمادگی این امتحان رو دارن!

نکته : در مورد ارزش TestDaF و DSH سایت دانشگاه ها بهترین منبع میتونه باشه برای اطمینان! بعضی از دانشگاه ها نمرات متفاوتی میخوان مثلا برای تست داف ... پس بهتر در این مورد با دانشگاه مورد نظرتون در تماس باشید! در مورد ساختار و نحوه ی سوالات و بقیه موارد مربوط به این امتحانات به اندازه ی کافی اطلاعات وجود داره در اینترنت!

و در پایان دو سوال متداول که به ذهنم میرسیدن:

زبان آلمانی

توی این پست درباره سطوح مختلف زبان آلمانی توسط دوست عزیز علی توضیح داده شده

بعد از اینکه همه ی جوانب رو برای ترک وطن و انتخاب آلمان برای تحصیل در نظر گرفتین ,با به ظاهر سخت ترین قسمت این پروسه ی بلند مدت یعنی " یادگیری آلمانی" رو به رو می شید!
شاید چیزی که خیلی از ما رو از تحصیل تو یه کشور آلمانی زبان منصرف میکنه, زبان آلمانی و ترس ناشی از این برداشت رایج اشتباه باشه ,که این زبان برای یادگیری و ادامه تحصیل گزینه ی مناسبی نیست! مثل چندین موردی که من شخصا دیدم و با توجه به داشتن همه ی شرایط دیگه برای تحصیل در آلمان حاضر به یادگیری آلمانی نشدن و از تحصیل در آلمان انصراف دادن!
اما اصولا چی آلمانی رو انقدر سخت جلوه می ده ؟ چرا کسی به راحتی زیر بار یادگیریش نمیره ؟ یا چی باعث میشه این جمله رو زیاد بشنویم ؟ "باید آلمانی یاد بگیرم تا بتونم تو آلمان درس بخونم ؟! نه! ممنون!"
دلیل این ترس برمیگرده به بی اطلاعی از این زبان ,یا هر زبان دیگه ای! بذارین داستان خودم با آلمانی رو بگم, که جزء یکی از بهترین خاطره های زندگیمه !
داستان از شهریور 90 شروع شد. وقتی من تصمیم گرفتم آلمان انتخاب کنم برای تحصیل به دلایلی که بعدا میگم ... خب باید اعتراف کنم که من هم مثل خیلی دیگه از یادگیریش میترسیدم ... "من با کلی زحمت و هزینه یه مقدار تونستم انگلیسی یاد بگیرم" "اگه وسط راه متوجه شدم که نمیتونم برم آلمان و من موندم و کلی هزینه و وقت و انرژی که صرف این زبان شده چی؟!!" "شنیدم قواعد و دستور زبانش خیلی سخته" "اصلا نمیتونم صداشون رو تحمل کنم. فقط میدونم زیاد از خ استفاده میکنن" و ... به هر حال دل به دریا زدم!
7 مهر 90 بود که برای اولین بار کلاس آلمانی رو تجربه کردم! یه کلاس فوق فشرده ... 7 روز هفته حتی جمعه ها ... روزی 4 ساعت! کلاس یه کلاس فوق فشرده بود برای کسایی که تصمیم نهایشون گرفته بودن برای آلمان! همه راسخ و با اراده! کلاس 10 ماه طول میکشید ( 1000 ساعت ) و در انتها به امتحان معروف زبان آلمانی یعنی DSH ( که البته دیگه در ایران برگزار نمیشه) ختم میشد ... در حقیقت این کلاس بچه ها رو اماده میکرد برای امتحان DSH در آلمان! کلاس با کتاب Menschen شروع شد که یه کتاب برای مبتدی هاست!
روزهای اول سخت بود ... شاید مثل هر زبان دیگه! خوبیش این بود که همه چیز مرتب و منظم و طبقه بندی شده یادگرفته میشد ... تکرار, استفاده از فلش کارت,
و مهمتر از همه تمرین روزانه ی نوشتن بود! فرقی نمیکرد چی باشه! مهم این بود که بنویسیم حتی Hallo باید نوشته میشد! تمام قوانین نگارش باید رعایت میشد! خودم رو ملزم کرده بودم حتی از نقطه ی آخر جملات نگذرم! باید نوشته میشد چون من میخواستم به عنوان یه دانشجو تو آلمان درس بخونم ... در ظاهر چیز مسخره ای به نظر میاد یه نقطه یا علامت سوال یا رعایت بزرگی حروف برای اسمها یا اول جمله ها. ولی باید رعایت میشد! باید عادت میکردم! هیچ وقت هیچچچچچ وقت نگارش فارسی رو انقدر خوب یاد نگرفته بودم ( همونطور که الان مشخصه تو نوشته هام! ) ... اما چرا انقدر اصرار روی مهارت نوشتن ؟! این برمیگرده به این مسئله که این مهارت تنها مهارتی هست که سخت تر و دیرتر از بقیه به دست میاد و تنها و تنها به شرط تمرین مداوم و حتی روزانه در سطح های اولیه زبان آلمانی مثل A1, A2, یا B1 ...
به هر حال روزهای اول گذشت و سطح ها و کتاب ها یکی یکی تموم شد ... سطح های بالاتر رسید B2 و بعد … C1و علاقه ی من به آلمانی تا حدی بالا گرفت که تصمیم گرفتم تا وقتی کارای ویزام حل بشه با آلمانی در ارتباط بمونم! واسه همین 1 ماه که دانشجوی مترجمی آلمانی هستم ... البته موقتا دانشجو هستم و به محض اینکه ویزام بیاد انصراف میدم و میرم ...
خلاصه این بود داستان من و آلمانی ... یادگیری این زبان یکی از بهترین تصمیم هایی بود که گرفتم حتی اگه نتونم برم آلمان پشیمون نیستم که آلمانی یاد گرفتم! فارغ از هر نتیجه ای و اینکه چقدر مسیر زندگیم رو عوض کرد واقعا دوسش دارم!

اما گذشته از اینا یکم به صورت مدون از یادگیری اکادمیک آلمانی بگم و آموزشگاه ها ,منابع و کتابها ...

آلمانی از 5 یا 6 سطح استاندارد تشکیل شده که هر سطح برای آموزش به دو یا 4 سطح دیگه تقسیم بندی میشه! شیوه تقسیم بندیش تو اموزشگاه ها متفاوته. هرکدوم از این سطح ها تقریبا 100 یا 150 ساعت طول میکشه که باز هم اعداد تو این زمینه میتونن متفاوت باشن!

سطح A1 : تو این سطح آلمانی یکم سخت به نظر میرسه که طبیعی هم هست و بیشترین انصراف از یادگیری آلمانی تو این سطح و کمی تو سطح A2 اتفاق میوفته! الفبای آلمانی, اعداد, جملات ساده مثل احوالپرسی, طرز تلفظ کلمات و حروف تو این سطح یاد گرفته میشن! اما مهمترین اتفاقی که تو این سطح میوفته یادگیری پایه ای و اصولی قواعد این زبانه! مثل یه قاعده ی مهم ,که تو یه جمله ی ساده, فعل فقط و فقط در جایگاه 2 جمله باید باشه ! اگه تو این سطح و سطح بعدی خوب کار کنین میبینین که آلمانی چقدر لذت بخش میشه تو سطح B1 ! خودتون تعجب میکنید از پیشرفتتون تو این زبان! تجربه ی شخصی من که اینطور بود حداقل! در پایان این سطح انتظار میره بتونین جمله های خیلی ساده رو متوجه بشین و استفاده کنین ...

سطح A2 : همونطور که بالا توضیح دادم این سطح هم خیلی مهم به حساب میاد برای یادگیری پایه ای این زبان! تو این سطح گرامر رنگ پیچیده تری به خودش میگیره و مثلا با پدیده ای به نام Nebensatz و انواع مختلفش آشنا میشیم که از مشکلات همیشگی کسایی هست که میخوان آلمانی یاد بگیرن! داشتن یه کتاب تمرین گرامر خوب فکر میکنم تو این سطح الزامی باشه و خیلی کمک بکنه به جا افتادن مطالبی که با قواعد دستوری ما جور در نمیان! میگن برای ویزای ازدواج این سطح از دانش المانی برای گرفتن ویزا کافی هست ... یعنی در حقیقت یه دانش معمولی برای استفاده ی روزمره از آلمانی نه چیزی بیشتر از اون! در اخر فراموش نکنین که این دو سطح پایه ای آلمانی چقدر مهم هستن برای آیندتون تو این زبان و احتمالا برای آینده ی تحصیلی و شغلیتون در آلمان!

سطح B1 ( و B1+ ) : بعد از اینکه دو سطح اولیه و مهم آلمانی رو خوب تمام کردید, میرسید به نقطه ی عطف آلمانی ... اینجا جایی هست, که شما خودتون رو از بقیه میتونین متمایز کنید تو دانش زبانی, ولی چرا ؟ چون این سطح به شما این اجازه رو میده, و در حقیقت دستتون رو انقدر باز میذاره, تا بتونید از دانش پایه ای زبانتون که در A1 و A2 یاد گرفتید به بهترین شکل استفاده کنید, تا آماده ی ورود به سطح پیشرفته ی B2 بشید...

اطلاعات کلی درباره کالج

شرکت در کالج ها در آلمان به منظور هم‌ سطح با افرادیست که مدرک دیپلم خود را از مدارس آلمان دریافت کرده‌انده.

به طور کلی کالج برای کسانی مناسبه که دبیرستان رو تو ایران تموم کردن یا تازه کنکور  دادن یا کمتر از ۲ ترم تحصیلی در یکی از داشگاه های دولتی دارن و قصد دارن در آلمان ادامه تحصیل بدن...

کالج ها امتحان ورودی دارن و مثل رشته های دبیرستان ایران شاخه های دارن که شامل:

M-Kurs: همون تجربی خودمونه که شامل رشته های پزشکی و دندانپزشکی و داروسازی و روانشناسی و بیولوژی و... میشه

T-Kurs: همون رشته ریاضیه که شامل رشته های مهندسی میشه

W-Kurs: این شامل رشته هایی میشه که مربوط به business میشه مثل مدیریت و MBA و حسابداری و...

G-Kurs: همون رشته علوم انسانی و هنر که شامل حقوق و فلسفه و آشنایی با ادیان و هنر و... میشه

S-Kurs: این هم رشته همون زبانه های خارجه هستش که تو کنکور خودش به زیرگروه داره

درس هایی که  توی امتحان ورودی هر کدوم از این رشته ها امتحان گرفته میشه بستگی به کالج داره البته زبان آلمانی توی همش ثابته و درس هایی مثل ریاضی یا زیست و... امکان داره برای هر رشته مخصوصش جز دروس امتحانی نباشه مثلا بعضی از کالج ها برای رشته ای مثل W-Kurs فقط زبان آلمانی رو امتحان میگیرن ولی بعضی دیگه ریاضی هم امتحان میگیرن...

شرکت توی هر کدوم از این رشته ها در کالج , شما رو برای دادن امتحان FSP در همون رشته آماده میکنه

*امتحان Feststellungsprüfung یا FSP*

امتحان FSP امتحانی هستش که آخر هر ترم کالج گرفته میشه و در طول ترم , کالج دانشجویان رو برای این امتحان آماده میکنه و نمره ای که فرد در این امتحان کسب میکنه با معدل کل دیپلم و پیش دانشگاهی میانگین گرفته میشه و با یک فرمول به نمره آلمانی ها که از 1 تا 5 هست محاسبه میشه... به نسبت نمره ای که بدست میارین میتونین برای دانشگاه های مختلف اقدام کنین.. در واقع مثل کنکور میمونه... هر چی نمرتون به 1 نزدیک تر باشه موقعیت بهتری برای پذیرش از دانشگاه های خوب دارین.(البته شنیدم که در کالج مونیخ نمره پیش دانشگاهی و دیپلم حساب نمیشه و فقط نمره که از امتحان FSP میگیرین مد نظر میگیرن)

در صورتی که کسی نتونه امتحان FSP رو قبول بشه فقط مجازه یک ترم دیگه توی کالج شرکت کنه.

*هزینه کالجها:

کالجهای دولتی هزینه های ترمی مربوط به خودش رو داره که شامل شهریه و زمسترتیکت و .. میشه که بسته به هر کالجی ترمی حدود ۱۰۰ تا ۵۰۰ یورو متغیره. که این هزینه ها نسبت به کالجهای خصوصی بسیار ناچیز. شما میتونین تو سایت هر کالجی هزینه های ترمی اون کالج رو چک کنید.

کالجهای خصوصی هم هستند که هزینه های نسبتا زیادی دارند. اکثرا کالج های خصوصی امتحان ورودی ندارند. اما هزینه ی بیشتر کالج های خصوصی حدود ترمی ۳۰۰۰ یورو است.

*کالجهای خصوصی بجز مزیت نداشتن امتحان ورودی اما مشکلاتی رو میتونه به همراه داشته باشند:

مشکل اصلی کالج های خصوصی علاوه بر داشتن هزینه های سنگین ، نداشتن امتحان پایانی کالج است.
به طوری که دانشجویان در انتهای دوره ی خود در این کالج ها ، باید به دنبال رزرو کردن جا برای امتحان خروجی کالج در کالج های دولتی دیگر شهر ها و یا در محل برگزاری امتحان آموزش پرورش همان شهر باشند.
از آنجایی که امتحان FSP در هر کالج بصورت منحصر به فرد برای خود آن کالج و طبق روش های درسی و مطالب تدریس شده در همان کالج می باشد ، نداشتن دسترسی به منابع درسی این کالج برای افرادی که می خواهند بصورت Extern در امتحان شرکت کنند ، کاری بسیار دشوار است . و برای کسانی که خصوصا علاقه مندان به رشته های پزشکی که نیازمند نمره بالا از این امتحان هستند ، ریسک بزرگی می باشد.

لیست کالج های آلمان رو میتونید اینجا ببینید.