ویزا 15 روز بعد از مصاحبه رسید!

📌 ارسالی از اعضای گروه

ایمیل اول من ۱۳ اکتبر ۲۰۱۷ و ایمیل دومم ۹ سپتامبر ۲۰۱۸ اومد ، وقت مصاحبم واسه ۲۹ اکتبر مشخص شد. دقیقا ۲۰ روز قبل از مصاحبه جواب پذیرش ام کورس از ینا اومد(با کمک پست وبلاگ همین گروه گرفتم و  ۱ روزه هم جواب دادن) و با این که واسه گوتینگنم اقدام کرده بودم ترجیح دادم با پذیرش ینا برم که هم امتحانش زود تر بود هم این که نقصی نمیخوردم. جواب گوتینگنم هم دقیقا ۱۴ نوامبر همزمان با ویزام اومد(۱ سپتامبر مدارکو اپلود کرده بودم ینی ۲ ماه و نیم طول کشید).مدارک تایید شده هم نداشتم و پنج شنبه قبل مصاحبه تایید کردن ۲ نسخه واسم .روز مصاحبه کلا خوب بود اگه مدارکتون مرتب و کامل باشه خیلی رفتار خوبی دارن. اگه دیدین بداخلاقن بدونید یکی قبلا دست گل به اب داده. بعضیا یه کپی ساده روز قبل حتی نگرفته بودن .مرتب و کامل برید همه چی خوب پیش میره. وارد سالنی که باجه های مصاحبه اونجا بود شدیم افیسر یه خانوم جوونی بود که پاسپورت همرو اول گرفت و همه رو جمع کرد و گفت قوانین سفارت عوض شده اگه این نکاتی رو که میگم رعایت نکنید به پروندتون ترتیب اثر داده نمیشه و مجدد باید وقت بگیرید و میدونید که وقت های جدید ۳،۴ سال و اندازه یه لیسانس طول میکشه😐(که فک کنم اینو اغراق کرد). چیزای عجیبیم نگفت این که کپی باید حتما آ۴ باشه و حتی اگه پذیرش ندارید باید اسم دانشگاه رو بزنید تو فرم و چیزای دیگه که من تو همین گروه ها خوندم چیز جدیدی نبود. مصاحبه تقریبا ۱۰ دقیقه طول کشید و بیش تر سوالات فارسی راجب مدارکم کرد . پذیرشت از کجاست؟ کی باید اونجا باشی ؟ بعد کالج چی میخوای بخونی ؟ خانواده درجه یک اونجا داری ؟ و یه تعداد دیگه که یادم نیس 😁 و فقط سه تا سوال المانی ازم پرسید که خودتو معرفی کن. چرا میخوای تو ینا درس بخونی؟ و فامیل تو المان داری؟  من خودم فک میکردم شاید به گپ تحصیلیم گیر بدن که دو سال و ۴ ۵ ماه هست که من گفتم یه سال پشت کنکور بودم و کلا زبان هم خوندم و گفت اوکی. به علاوه مدرک بی یک ، گواهی شرکت در کلاس بی دو هم دادم که میترسیدم بگه بی دو بیار ولی خب نگفتن 😁. و این که توی مدارکم نمره پیش و نمره زبانم رو هم چک کرد(پیش و دیپلمم ۱۹.۷۶_۱۹.۵۴).نمره بی یکم خوب بود (۹۰،۹۷،۹۹،۱۰۰) افیسرم گف خیلی خوبه ولی اگه خودم برگردم عقب با بی دو و بدون اضطراب میرم سفارت.یه چیز دیگه این که برخلاف چیزی که همه میگن تو انگیزه نامه بنویسید حتما میخوام برگردم ایران ، من نوشتم میخوام بمونم و با فلان نهاد و شرکت ها پروژه انجام بدم در صورتی که تو ایران نمیتونم این کارو انجام بدم.واقعیتو نوشتم. تنها چیزی که مهمه این که انگیزه نامه روند معقول داشته باشه نمیشه واسه همه یه نسخه پیچید. چه میخواید برگردید چه بمونید دلایل باید محکم باشه. خودتون بنویسید موتیو رو نه کس دیگه متوجه میشن اینو از سطح زبان و جمله بندی و حتی دلایلی که مینویسید. بعد ۱۵ روز هم شماره پروندم تو پی دی اف اومد که خودم تعجب کردم چون تاریخ امتحان ۲ فوریه بود و ۱۳ هفته بین مصاحبه و امتحان تقریبا فاصله بود.

#تجربه_مصاحبه #تجربه_شخصی

مدارک و امتحانات زبان آلمانی

ادامه صحبت های علی درباره زبان آلمان:

مدارک و امتحانات زبان آلمانی:

مدرک A1 و A2: امتحان این دو سطح همونطور که میدونید در موسسه گوته برگزار میشه همیشه. مدرک A1 که استفاده ای برای پذیرش و ویزا نداره ولی مدرک A2 گویا برای ویزای ازدواج لازمه! اطلاع زیادی ازش ندارم!

مدرک B1 : حداقل مدرکی هست که برای گرفتن پذیرش از یک دانشگاه آلمانی ( البته به صورت مشروط به گذروندن کلاس زبان در آلمان ) صادر میشه ولی البته بعضی از دانشگاه ها مدرک بالاتری میخوان, حتی برای پذیرش مشروط یعنی مدرک B2 . همینطور مدرک B1 حداقل مدرکی هست که برای پذیرش کالج یا همون Studienkolleg باید داشته باشید ( البته بعضی از دانشگاه های خوب آلمان مثل هامبورگ یا هایدلبرگ یا فرایبورگ مدرک B2 میخوان از شما برای کالج ... ) ممکنه دانشگاهای دیگه ای همینطور باشن ... بهترین کار ارتباط با دفتر بین الملل دانشگاه هست در این زمینه نه خود کالج! ( قسمت جزییات و ددلاین کالج ها مدرک زبان مورد نیاز موجود )

مدرک B2 : حداقل مدرکی که پزشکان برای تخصص احتیاج دارن و مدرکی که شانس دریافت پذیرش مشروط رو خیلی بالا میبره ... مسلما در کنار داشتن کامل سایر شرایط لازم برای پذیرش!

مدرک C1 : دیگه احتیاجی به توضیح نداره!

امتحان TestDaF : این امتحان در واقع مجوز تحصیل شما در دانشگاه های آلمان هست ... هر چهار مهارت خواندن, شنیداری, نوشتاری و مکالمه رو در بر میگیره ... هر چند ماه یه بار مثل سایر امتحاناتی که در بالا اشاره شد, در موسسه گوته برگزار میشه ... ثبت نام و اعلام نتایج, اینترنتی انجام میشه ... ساختارش تا حدی با امتحان DSH فرق داره ... تفاوت هاش در نمونه سوالات موجود تو اینترنت, مشخص هست. میتونین مقایسه کنید. در مورد این امتحان به اندازه ی کافی اطلاعات وجود داره در اینترنت! هزینه ی بالایی داره با توجه به قیمت فعلی ارز ... پس مطمئن باشید که از نظر زبانی به اندازه ی کافی آماده هستید برای این امتحان! برای اطلاعات بیشتر از این امتحان به سایت موسسه گوته و سایت خود تست داف مراجه کنید!

امتحان DSH : این امتحان دیگه در ایران برگزار نمیشه ولی تو آلمان همچنان به قوت خودش پا برجاست و هر دانشگاه برای خوش امتحان مجزایی داره تو این زمینه! از نظر ارزش تقریبا با امتحان TestDaF برابره با این تفاوت که TestDaF جدید تر هست . حداقل باید 2 از 3 بگیرین تا امتحان رو پاس کنید. اکثر دانشگاه ها کلاس های آمادگی این امتحان رو دارن!

نکته : در مورد ارزش TestDaF و DSH سایت دانشگاه ها بهترین منبع میتونه باشه برای اطمینان! بعضی از دانشگاه ها نمرات متفاوتی میخوان مثلا برای تست داف ... پس بهتر در این مورد با دانشگاه مورد نظرتون در تماس باشید! در مورد ساختار و نحوه ی سوالات و بقیه موارد مربوط به این امتحانات به اندازه ی کافی اطلاعات وجود داره در اینترنت!

و در پایان دو سوال متداول که به ذهنم میرسیدن:

زبان آلمانی

توی این پست درباره سطوح مختلف زبان آلمانی توسط دوست عزیز علی توضیح داده شده

بعد از اینکه همه ی جوانب رو برای ترک وطن و انتخاب آلمان برای تحصیل در نظر گرفتین ,با به ظاهر سخت ترین قسمت این پروسه ی بلند مدت یعنی " یادگیری آلمانی" رو به رو می شید!
شاید چیزی که خیلی از ما رو از تحصیل تو یه کشور آلمانی زبان منصرف میکنه, زبان آلمانی و ترس ناشی از این برداشت رایج اشتباه باشه ,که این زبان برای یادگیری و ادامه تحصیل گزینه ی مناسبی نیست! مثل چندین موردی که من شخصا دیدم و با توجه به داشتن همه ی شرایط دیگه برای تحصیل در آلمان حاضر به یادگیری آلمانی نشدن و از تحصیل در آلمان انصراف دادن!
اما اصولا چی آلمانی رو انقدر سخت جلوه می ده ؟ چرا کسی به راحتی زیر بار یادگیریش نمیره ؟ یا چی باعث میشه این جمله رو زیاد بشنویم ؟ "باید آلمانی یاد بگیرم تا بتونم تو آلمان درس بخونم ؟! نه! ممنون!"
دلیل این ترس برمیگرده به بی اطلاعی از این زبان ,یا هر زبان دیگه ای! بذارین داستان خودم با آلمانی رو بگم, که جزء یکی از بهترین خاطره های زندگیمه !
داستان از شهریور 90 شروع شد. وقتی من تصمیم گرفتم آلمان انتخاب کنم برای تحصیل به دلایلی که بعدا میگم ... خب باید اعتراف کنم که من هم مثل خیلی دیگه از یادگیریش میترسیدم ... "من با کلی زحمت و هزینه یه مقدار تونستم انگلیسی یاد بگیرم" "اگه وسط راه متوجه شدم که نمیتونم برم آلمان و من موندم و کلی هزینه و وقت و انرژی که صرف این زبان شده چی؟!!" "شنیدم قواعد و دستور زبانش خیلی سخته" "اصلا نمیتونم صداشون رو تحمل کنم. فقط میدونم زیاد از خ استفاده میکنن" و ... به هر حال دل به دریا زدم!
7 مهر 90 بود که برای اولین بار کلاس آلمانی رو تجربه کردم! یه کلاس فوق فشرده ... 7 روز هفته حتی جمعه ها ... روزی 4 ساعت! کلاس یه کلاس فوق فشرده بود برای کسایی که تصمیم نهایشون گرفته بودن برای آلمان! همه راسخ و با اراده! کلاس 10 ماه طول میکشید ( 1000 ساعت ) و در انتها به امتحان معروف زبان آلمانی یعنی DSH ( که البته دیگه در ایران برگزار نمیشه) ختم میشد ... در حقیقت این کلاس بچه ها رو اماده میکرد برای امتحان DSH در آلمان! کلاس با کتاب Menschen شروع شد که یه کتاب برای مبتدی هاست!
روزهای اول سخت بود ... شاید مثل هر زبان دیگه! خوبیش این بود که همه چیز مرتب و منظم و طبقه بندی شده یادگرفته میشد ... تکرار, استفاده از فلش کارت,
و مهمتر از همه تمرین روزانه ی نوشتن بود! فرقی نمیکرد چی باشه! مهم این بود که بنویسیم حتی Hallo باید نوشته میشد! تمام قوانین نگارش باید رعایت میشد! خودم رو ملزم کرده بودم حتی از نقطه ی آخر جملات نگذرم! باید نوشته میشد چون من میخواستم به عنوان یه دانشجو تو آلمان درس بخونم ... در ظاهر چیز مسخره ای به نظر میاد یه نقطه یا علامت سوال یا رعایت بزرگی حروف برای اسمها یا اول جمله ها. ولی باید رعایت میشد! باید عادت میکردم! هیچ وقت هیچچچچچ وقت نگارش فارسی رو انقدر خوب یاد نگرفته بودم ( همونطور که الان مشخصه تو نوشته هام! ) ... اما چرا انقدر اصرار روی مهارت نوشتن ؟! این برمیگرده به این مسئله که این مهارت تنها مهارتی هست که سخت تر و دیرتر از بقیه به دست میاد و تنها و تنها به شرط تمرین مداوم و حتی روزانه در سطح های اولیه زبان آلمانی مثل A1, A2, یا B1 ...
به هر حال روزهای اول گذشت و سطح ها و کتاب ها یکی یکی تموم شد ... سطح های بالاتر رسید B2 و بعد … C1و علاقه ی من به آلمانی تا حدی بالا گرفت که تصمیم گرفتم تا وقتی کارای ویزام حل بشه با آلمانی در ارتباط بمونم! واسه همین 1 ماه که دانشجوی مترجمی آلمانی هستم ... البته موقتا دانشجو هستم و به محض اینکه ویزام بیاد انصراف میدم و میرم ...
خلاصه این بود داستان من و آلمانی ... یادگیری این زبان یکی از بهترین تصمیم هایی بود که گرفتم حتی اگه نتونم برم آلمان پشیمون نیستم که آلمانی یاد گرفتم! فارغ از هر نتیجه ای و اینکه چقدر مسیر زندگیم رو عوض کرد واقعا دوسش دارم!

اما گذشته از اینا یکم به صورت مدون از یادگیری اکادمیک آلمانی بگم و آموزشگاه ها ,منابع و کتابها ...

آلمانی از 5 یا 6 سطح استاندارد تشکیل شده که هر سطح برای آموزش به دو یا 4 سطح دیگه تقسیم بندی میشه! شیوه تقسیم بندیش تو اموزشگاه ها متفاوته. هرکدوم از این سطح ها تقریبا 100 یا 150 ساعت طول میکشه که باز هم اعداد تو این زمینه میتونن متفاوت باشن!

سطح A1 : تو این سطح آلمانی یکم سخت به نظر میرسه که طبیعی هم هست و بیشترین انصراف از یادگیری آلمانی تو این سطح و کمی تو سطح A2 اتفاق میوفته! الفبای آلمانی, اعداد, جملات ساده مثل احوالپرسی, طرز تلفظ کلمات و حروف تو این سطح یاد گرفته میشن! اما مهمترین اتفاقی که تو این سطح میوفته یادگیری پایه ای و اصولی قواعد این زبانه! مثل یه قاعده ی مهم ,که تو یه جمله ی ساده, فعل فقط و فقط در جایگاه 2 جمله باید باشه ! اگه تو این سطح و سطح بعدی خوب کار کنین میبینین که آلمانی چقدر لذت بخش میشه تو سطح B1 ! خودتون تعجب میکنید از پیشرفتتون تو این زبان! تجربه ی شخصی من که اینطور بود حداقل! در پایان این سطح انتظار میره بتونین جمله های خیلی ساده رو متوجه بشین و استفاده کنین ...

سطح A2 : همونطور که بالا توضیح دادم این سطح هم خیلی مهم به حساب میاد برای یادگیری پایه ای این زبان! تو این سطح گرامر رنگ پیچیده تری به خودش میگیره و مثلا با پدیده ای به نام Nebensatz و انواع مختلفش آشنا میشیم که از مشکلات همیشگی کسایی هست که میخوان آلمانی یاد بگیرن! داشتن یه کتاب تمرین گرامر خوب فکر میکنم تو این سطح الزامی باشه و خیلی کمک بکنه به جا افتادن مطالبی که با قواعد دستوری ما جور در نمیان! میگن برای ویزای ازدواج این سطح از دانش المانی برای گرفتن ویزا کافی هست ... یعنی در حقیقت یه دانش معمولی برای استفاده ی روزمره از آلمانی نه چیزی بیشتر از اون! در اخر فراموش نکنین که این دو سطح پایه ای آلمانی چقدر مهم هستن برای آیندتون تو این زبان و احتمالا برای آینده ی تحصیلی و شغلیتون در آلمان!

سطح B1 ( و B1+ ) : بعد از اینکه دو سطح اولیه و مهم آلمانی رو خوب تمام کردید, میرسید به نقطه ی عطف آلمانی ... اینجا جایی هست, که شما خودتون رو از بقیه میتونین متمایز کنید تو دانش زبانی, ولی چرا ؟ چون این سطح به شما این اجازه رو میده, و در حقیقت دستتون رو انقدر باز میذاره, تا بتونید از دانش پایه ای زبانتون که در A1 و A2 یاد گرفتید به بهترین شکل استفاده کنید, تا آماده ی ورود به سطح پیشرفته ی B2 بشید...