📍ارسالی از اعضای گروه
آقا سینا دانشجوی ترم اول پزشکی دانشگاه گوتینگن هستن، و لطف کردن تجربه شون رو در مورد پروسه خاص پذیرش پزشکی از دانشگاه گوتینگن از کالج هانوفر توضیح دادن. ایشون با مدرک ب2 وارد آلمان شدن و در اولین و آخرین تجربه آزمون ورودی کالجشون یعنی کالج هانوفر موفق عمل کردن و موفق به ورود به کالج هانوفر برای کورسِ ام شدن. ایشون یک سری توضیحات اولیه در مورد دانسته های خودشون دادن، بدین شکل:
تاجایی که من اطلاع دارم، دو نوع سیستم هست برای اموزش پزشکی در آلمان؛
یکیش سیستمی هست که دانشجو از اول میره کلینیک (به عنوان مثال هوخشوله پزشکی هانوفریا MHH) و درگیر محیط میشه. با بیمار ارتباط برقرار میکنه و کلاس هاشم تو بیمارستان برگزار میشه.
در سیستم دوم(مثل دانشگاه گوتینگن) دانشجو ۴ ترم دوره ی پیش کلینیک میگذرونه و بعدش آزمون میده و اگر قبول شد وارد دوره ی کلینیک میشه.در این سیستم دانشجو موظفه که قبل از آزمون پیش از کلینیک حتما ۳ ماه Pflege-Praktikum بگذرونه برای همین تو این سیستم پراکتیکوم یه معیار شاخص و اثرگذاره (از سیستم اول اطلاع زیادی ندارم).
یه مورد هم در نظر همه ی دانشگاه ها اینکه افراد آگاهانه رشته ی پزشکی رو انتخاب کنن و این آگاهی هم زمانی ایجاد میشه که شخص در محیط بیمارستان و درمانگاه و ... قرار بگیره و اون شرایط رو لمس کنه. در مواردی افراد بعد گذروندن دو ترم تغییر رشته میدن چون کار با جسد و خون و شرایط استرس آور براشون قابل تحمل نیست و در این حالت میشه گفت حق اونایی که واقعا میتونستن بیان و بخونن ضایع شده!
سیستم دانشگاه گوتینگن اینطوریه که از بچه هایی که مشغول تحصیل در کالج هانوفر هستن بعد از گذروندن یک ترم از کالج و با در نظر گرفتن نمرات اون یک ترم کالج، پذیرش میکنه برای پزشکی. این ویژگی مختص به دانشگاه گوتینگن هست و دانشگاه گوتینگن این کار رو صرفا در قبال بچه های کالج هانوفر میکنه! من هم طبق همین روش اندکی بعد از ترم اول برای دانشگاه گوتینگن اقدام کردم و اونها هم بعد از مدتی با توجه به نمرات ایران (1.1) و رزومه ی کلیِ من ازم دعوت کردن به مصاحبه. رزومه من: قبولی کنکور در رشته ی دامپزشکی در ایران، مدرک ب2 ، مدرک دیپلم و پیش تجربی ایران، سابقه کار در بیمارستان دامپزشکی (با توجه به اینکه 5 - 6 ترم توی ایران مشغول به تحصیل در این رشته بودم!) و ...
روز مصاحبه: روزی که ما به مصاحبه دعوت شده بودیم اولا که همه خارجی بودن، حدود 35 نفر دعوت شده به مصاحبه که متقاضی رشته پزشکی بودن و حدود 10 نفر هم متقاضی دندانپزشکی یعنی جمعا حدود 45 نفر. جالبه که بدونید از بین مصاحبه کننده ها فقط من و یه خانم دیگه که متقاضی رشته دندان پزشکی بودن ایرانی بودن و مابقی تعداد کمی از کشور های آسیایی (جنوب شرق آسیا) و تعدادی آفریقایی و مابقی و "اکثریت" عرب (خصوصا پناهنده های سوری بودن!!) که به مصاحبه دعوت شده بودن! سه تا اتاق مصاحبه بوده که گروه بندی شدیم و هر کسی با توجه به اتاقی که بهش گفته بودن میرفت مصاحبه. در اتاق مصاحبه دو نفر پشت میز بودن ... یک پروفسور دانشگاه و یک نفر پزشک! سنشون میانگین 45 سال اینا بود! شروع کردن به مصاحبه. کلا میشه گفت مصاحبه شباهت داشت به مصاحبه سفارت!!! پرسیدن از اینکه در ایران چی میخوندی؟ چی کار میکردی؟ چرا اومدی آلمان؟ چرا این دانشگاه رو انتخاب کردی؟ چرا این رشته؟ که خب من طبق روال جواب دادم، انگار که مصاحبه سفارت بودم. پرسیدن که این مدت که آلمان بودی چیکار میکردی که خب من گفتم کالج بودم. گفتن یه پزشک خوب چه ویژگی هایی داره از نظرت؟! که من گفتم پزشکی که صبور باشه و آماده کمک به دیگران باشه و ... . بعدش وارد این شدن که بدونن واقعا من ارتباطی با رشته ای که انتخاب کردم داشتم از قبل یا نه. یعنی میخواستن بدونن که آیا واقعا من انتخابمو درک کردم یا نه! که خب از من پرسیدن سابقه کار توی بیمارستان رو داشتی یا خیر! که من گفتم سابقه کار در بیمارستان رو داشتم اما بیمارستان دامپزشکی بوده. همچنین به این اشاره کردم که دوره های هلال اهمر هم بودم در ایران و ... و توی ایران فلان مدت توی رشته ی مرتبط درس خوندم و آشنایی دارم ... و جالبه که هم چیز رو یادداشت میکردن و حتی طول مدت دوره ها! بعد یه سوال جالبیم ازم پرسیدن این بود که اگر ما بهت پذیرش ندیم و ردت کنیم میخوای چیکار کنی؟! منم گفتم که میرم دنبال یه سری دوره ی پراکتیکوم (یه سری دوره های کوتاه مدت در حد دو سه ماه که در کلینیک ها و محیط های کاری مختلف انجام میدن!) و بعد با تجربه بیشتر دوباره اقدام میکنم برای پذیرش همین رشته. که خب فک کنم این همون جوابی بود که میخواستن بشنون ازم. از همه ی رفتارشون متوجه شدم به اینکه من آشنایی داشته باشم با این رشته و محیط کار و در کل سابقه ی پراکتیکوم و دوره های مشابه، اهمیت خاصی میدن!
که خب وقتی برمیگشتی و نگاه میکردی هم متوجه میشدی که اکثر بچه هایی که به مصاحبه دعوت شده بودن ... کسانی بودن که دوره های پراکتیکوم گذرونده بودن.
خلاصه اینکه من قبل از اینکه کالجم رو حتی تموم کنم پذیرش گرفتم. نتایج هم به این صورت بود که از 35 نفر (حدود 40 نفر که 5 نفرشون غایب بودن!) که برای مصاحبه پزشکی دعوت شدن 7 نفر و از 10 نفر دندانپزشکی 2 نفر پذیرش نهایی و قطعی شدن و الان دانشجو هستن. از 7 نفر پزشکی من یکی ایرانی هستم! یک نفر از سنگارپور و مابقی عرب هستن. (یک نفر مصر و چهار نفر سوریه!) البته این آمار دانشجوهای خارجیِ ترم ورودی ماست و خود آلمانی ها که جدا هستن!
در کل پروسه پذیرشِ پزشکی هم من فقط برا همین یه دونه دانشگاه گوتینگن اپلای کردم و همینم بهم اوکی داد و تموم شد. خبر از جاهای دیگه ندارم.
نمرات ترم اولم همگی 1 بودن، یعنی نمرات ترم اولم تو کالج هانوفر که باهاش برا گوتینگن اپلای کردم 1.0 و 1.0 و 1.0 و 1.0 و 1.0 بودن!
برای اف اس پ هم دویچ رو 1.0 شدم و شیمی و ریاضی که دروس انتخابی من بودن رو 2.0 شدم هر دو رو ... البته چون من پذیرشمو گرفته بودم قبل اف اس پ دیگه این نمرات اهمیت نداشتن، اما چون با مدرک ب2 اپلای کرده بودم ... دانشگاه ازم مدرک زبانی خواست که بخواد بهم پذیرش نهایی رو بده که من FSP رو دادم که جای مدرک زبان هم کفایت میکنه.
از نظر امکان کار کردن توی دوران دانشگاه کنار تحصیل خب این رشته فشردگی های خاص خودشو داره، در مورد ترم های آینده نمیدونم چه طوریه ولی درمورد ترم های اول، کارهای ساده تو کلینیک برای اونایی که یا قبلا پراکتیکوم انجام دادن (تجربه و مدرک دارن) یا برای دانشجوهای ترم بالاتر وجود داره. واسه تازه وارد ها طبق چیزی که من دیدم نه به اون صورت!
اینها تجربه دوست عزیزمون بودن که در مورد دانشگاه گوتینگن و کالج هانوفر صدق میکنه. قطعا روند پذیرش در دانشگاه های دیگه متفاوت هستش و اکثرا مصاحبه ای ندارن! در مورد دخالت دادن تاثیر پراکتیکوم و ... و اینکه کلا چه معیار هایی رو دخیل میدونن دانشگاه به دانشگاه متفاوته. اما مهمترین فاکتور ها نمرات شما هستن و در کل سابقه ای که برای خودتون ساختید. توجه داشته باشید هر چیزی رو هر جایی قبول ندارن، و سعی کنید بدونید که با چی طرف هستید تا انرژی و تلاشتون بیخودی هدر نره و جای درستی رو هدف بگیرید.
به امید موفقیت همگی 🍀
و با تشکر از آقا سینای عزیز🌹